خبر استان: دکتر مجید عبدوس – مدیر مسئول /
سالهاست مطالبات به حق مردم دیار 15 خرداد به وعده های بی عمل برای نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی مبدل شده است. وعده هایی که هرچند تاکنون برای مردم هیچ خروجی نداشته ولی برای منتخب مردم، صندلی سبز را به ارمغان آورده است.
شهرستان های جنوب شرق استان تهران سالهاست در آرزوی تحقق حداقل زیرساخت هایی است که شایسته این دیار قهرمان پرور باشد. دیاری که در صحنه های حساس انقلاب اسلامی همواره نقشی پررنگ را رقم زده است ولی هیچ گاه جایگاهی در خور نام بزرگش کسب نکرده است. هنوز مطالبات اولیه اش که به چهل سال قبل بر می گردد عملیاتی نشده و فقط وعده های پوچ آن از سوی برخی مسئولین مطرح شده است. در حالی چالش مدیریت توانمند و آینده نگر در برخی حوزه ها به ویژه در جایگاه نماینده مردم در مجلس در این منطقه حس می شود که شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا نیروهای توانمندی دارد که بنا به دلایل مختلف از آن ها بهره گرفته نشده است و با اعتماد به این نیروهای دلسوز و مجرب بومی می توان جان تازه ای این منطقه بخشید. منطقه ای که همواره در رقابت توسعه و پیشرفت در بین شهرهای اطراف در جا زده است و اگر نگاهی به سالیان گذشته و تاریخچه این رقابت بیندازیم در سالیان نه چندان دور، ابتدا ملاک ارزیابی و قیاس ما شهری به مانند کرج بود و ورامین بزرگ که آن روزها که هنوز تقسیم نشده بود، خود را هم تراز کرج می دید اما این رقابت زیاد طول نکشید و وعده ها در شهر غربی استان تهران، جای خود را به عمل دادند و کرج که در مقایسه با دشت ورامین نه قدمت تاریخی داشت و نه تاثیر گذاری در صحنه های حساس انقلاب، با بهره گیری از مدیریتی عمل گرا و پاسخگو با برنامه ای جامع به سرعت راه پیشرفت و توسعه را طی نمود و مترو، بیمارستان دولتی و خصوصی، دانشگاه، بزرگراه های ارتباطی با تهران، صنایع بزرگ و کوچک و امکانات رفاهی و ورزشی و تفریحی و… را به خود اختصاص داد تا حدی که به یک کلان شهر و در نهایت استان البرز مبدل گردید.
در این زمان برخی مدیران دیار 15 خرداد در کنار وعده های تکراری روحیه خود را نباختند و فقط نظاره گر پیشرفت کرج نبودند و برای توجیه ناکامی خود به دنبال رقیبی دیگر می گشتند تا حالا که دیگر توان مقایسه با کرج متحول شده را نداشتند خود را با شهر هایی مانند اسلامشهر و شهریار مقایسه کنند تا حداقل این امید را داشته باشند تا شاید در قیاس با رقبای جدید، گوی سبقت را در عمران و آبادانی بربایند.
ولی زمان کمی کافی بود تا نتیجه این رقابت نیز مشخص گردید و دشت ورامین در این عرصه نیز ناکام بماند واین شهرستان ها نیز به سرعت در مسیر ترقی قرار گرفتند.
با نگاهی منطقی به گذشته و مقایسه با دیگر شهرستان ها، این واقعیت تلخ به روشنی ملموس است که در چهار دهه اخیر حرکت اساسی رو به جلویی را شاهد نبوده ایم و یا به عبارتی دیگر شعارهای انتخاباتی که از مطالبات بر حق مردم نشات گرفته شده است، تاریخ مصرفی فقط در دوره زمانی رقابت های انتخاباتی داشته اند.
مترو می توانست تا حدودی مرهمی بر این عقب افتادگی باشد. پروژه ای که در راس شعارهای انتخاباتی نماینده فعلی شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا قرار داشت و از آن به عنوان ابزاری برای نقد نماینده سابق استفاده شد. در حالی در دولت نهم و در دوره نمایندگی حسین نوش آبادی، کلنگ قطار محلی به زمین خورد که برخی دلسوزان منطقه منتقد این طرح بودند زیرا معتقد بودند که پروژه ای که قرار است شرکت راه آهن مجری آن باشد و در نهایت به پروژه قطار سریع السیر تهران-مشهد ملحق گردد با آنچه در کرج اجرا شده زمین تا آسمان فرق دارد. در همین زمان بود که نماینده فعلی نیز با وعده جایگزینی قطار شهری با مترو در ظاهر با منتقدین همراه شد و پا به عرصه رقابت انتخاباتی گذاشت و از آنجا که شعارهای انتخاباتی اش با هوشمندی از دل خواسته های سالیان دور مردم مانند مترو، اشتغال، آزاد راه تهران ورامین، فرمانداری ویژه ایجاد صنایع مادر، پایانه صادراتی محصولات کشاورزی، منطقه آزاد اقتصادی و … انتخاب شده بود توانست با رای مردمی پا به ساختمان بهارستان بگذارد که امید تحقق وعده هایش را داشتند.
اما بعد از گذشت 3 دوره از فعالیت نقوی حسینی به عنوان نماینده شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا به مانند ادوار گذشته هیچ یک از آرزوهای دیرینه مردم این 3 شهرستان عملیاتی نشد و پروژه ی مترو که مهمترین مطالبه مردم به شمار می رفت سرانجام با کش و قوس های فروان با امضای نماینده فعلی دوباره به شرکت راه آهن واگذار شد تا قطار محلی که از لحاظ نحوه خدمت رسانی قابل قیاس با مترو نبود و قبل از این هم در این مسیر تردد داشت، تنها با اضافه کردن چند سرویس با همان خدمات نامطلوب و تاخیر های زیاد برای همیشه راه را برای ورود مترو به به این 3 شهرستان ببندد. در حالی متروی دیار 15 خرداد برای همیشه از ریل خارج شد که در چند روز گذشته تفاهم نامه ی احداث متروی اسلامشهر بین شهرداری تهران و شهرداری این شهر به امضا رسید که نقش تاثیر گذار نماینده و پیگیری مدیران منطقه ای در آن چشمگیر بود.
از طرف دیگر آزاد راه تهران ورامین که طرح مطالعاتی آن در دولت نهم کلید خورده بود، ایجاد منطقه ویژه اقتصادی جوادآباد، احداث صنایع مادر، حل مشکل اشتغال، حل مشکلات کشاورزی و ایجاد پایانه صادراتی و دیگر شعارهایی که تکرار آنها هیچ دردی را دوا نمی کند به تاریخ پیوست تا دوباره در انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی به عنوان وعده های تکراری در تبلیغات نامزدها مطرح گردد.
هر چند که در این مدت به همت فرماندار قرچک و بنیاد برکت شاهد افتتاح بیمارستان شهید ستاری قرچک بودیم و از طرف دیگر پروژه های شهری با تلاش مدیریت شهری در این 3 شهرستان به بهره برداری رسید ولی بدون شک حل مشکلات کلان که نمونه هایی از آن ذکر شد از اختیارات مدیران منطقه ای خارج است و باید با تعامل و رایزنی نماینده منتخب مردم با مسئولان ارشد کشوری و استانی و همدلی و پیگیری مدیران شهرستانی میسر گردد که نمونه عملیاتی آن در شهر های توسعه یافته دیده می شود.
یکی از نمونه های بارز نقش نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی را در شهرستان پاکدشت می توان دید که مشکل زمین های اوقافی که از مشکلات غیر قابل حل در گذشته بود با پیگیری محمد قمی نماینده این شهرستان مرتفع گردید و بدون شک با این نوع پیگیری به زودی دیگر خواسته های مردم این شهرستان یعنی احداث مترو، کمربندی جنوبی و اتوبان شهید بابایی به پاکدشت نیز به مرحله اجرا در خواهد آمد.
بررسی عملکرد نمایندگان موفق و تاثیر آن ها بر رشد و اختصاص امکانات در حوزه انتخابیه خود موضوعی اساسی است که از نگاه ریزبین مردم پوشیده نخواهد ماند و ساکنین دیار 15 خرداد پس از سالها شنیدن وعده های بی عمل، از نماینده خود انتظار دارند به جای دیده شدن در رسانه ملی، حضور در مراسم ختم و در آغوش گرفته شهروندان، رویکردی عملیاتی را در برنامه خود قرار دهد تا شاهد عقب افتادگی بیش از پیش منطقه ای با این تاریخچه درخشان نباشیم.
در ادوار گذشته، یکی از شعارهای انتخاباتی در شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا، خروج از بن بست بود ولی امروز با گذشت 3 دوره از فعایت نماینده فعلی این امکان وجود داشت که با مدیریت صحیح و تعامل سازنده هر بن بستی مرتفع گردد مگر اینکه این بن بست از جنس نماینده ای با وعده های بی عمل باشد!
