مردم هر روز بدلیل افت سطح آبهای زیرزمینی نگران فرونشست زمین درپایتخت هستند.
خطر فرونشست زمین بیخ گوش پایتخت است. حفر چاه های غیرمجاز و برداشت های بی رویه به بروز پدیده فرونشست زمین درپایتخت و شهرهای اطراف آن منجر شده و بارش های متعدد آغاز سال هم نتوانسته مانعی در پیشروی این معضل باشد.
سازمان نقشه برداری کشور که وظیفه پایش پوسته زمین را برعهده دارد اعتقاد دارد، فرو نشست در مناطقی افزایش و در مناطق دیگر کاهش را نشان میدهد و بیش از ۴۳ منطقه کشور درگیر مسئله فرونشست است. هر چند نرخ فرو نشست بالای بیست سانتیمتری در تهران از سوی این سازمان قابل قبول نیست.
با توجه به مشاهدات فرونشست در تهران جدیست و علائم آن در منطقـــه ۱۲ و برخی دیگر مناطق تهران به وضوع دیده می شود، و گفته می شود برخی فرو نشست ها یک باره و برخی سیستماتیک هستند ولی این معضل امروز جنوب و جنوب غربی تهران که به سمت کرج هم کشیده شده، نمیتواند فرونشست سیستماتیک باشد.
گفتنی است، کمربندی تهران (بزرگراه آزادگان)، بزرگ راه آیتا… سعیدی و جاده کرج به سمت شهریار؛ سه منطقه تهران هستند که طی ۲۰ سال گذشته قریب به ۲مترکاهش ارتفاع را تجربه کرده اند.
توجه داشته باشیم فرو نشست در مناطق مختلف کشور دیده شده و در استان تهران نیز به دلیل چاه های آب زیاد، مشاهده شده است.۸۴۰ میلیون مترمکعب در سال میزان مصرف آب تهران است که فقط ۸۰۰متر مکعب آن باز میگردد و نشان می دهد که به سوی خشکسالی در حال حرکت هستیم.
مثلا میانگین متوسط بارش در استان تهران از متوسط کشوری نیز پایینتر و 230 میلیمتر در سال و در دشت ورامین 190 میلیمتر است که در سالهای خشکسالی این عدد به کمتر از 150 میلیمتر رسیده است.
همچنین، پیشوا بزرگترین شهرستان گلخانهای استان تهران است و کشاورزان این منطقه به سمت صنعتی شدن پیش میروند تاخود را با این مصارف سازگار کنند، و به دلیل مصارف بیرویه دشت نهتنها سالانه افت سطح آبهای زیرزمینی را شاهد هست بلکه بدتر از آن با پدیده فرونشست زمین مواجه شده است.
قابل الذکر است ۱۱۸۲کیلومترمربع در تهران با جمعیت بالای ۳۳۶ هزارنفری تحت تاثیر فرونشست است و فرودگاه امام و استان البرز بیشترین نرخ را به خود اختصاص داده اند. در جوادآباد، ورامین و پاکدشت و مناطق ۱۹ تا ۱۷ تهران نیز فرونشست زیادی را شاهد هستیم.
رئیس سازمان مدیریت بحران تهران در خصوص فرو بحران نشست زمین نظر دیگری دارد و اظهار داشته، «بحران» چیزی است که زندگی مردم را یکباره دچار اختلال کند و نمیتوان یک مساله تدریجی را «بحران» نامید!
چنانچه، آب را بیش از الگو مصرف کنیم و فاضلابی که تولید میکنیم دوباره به طبیعت برنگردانیم همخوانی چندانی نمیتوانیم با طبیعت داشته باشیم. و نباید بگذاریم آب محدودکننده رشد، صنعت، اقتصاد و زندگی شود.