وحید محمدی یکتا: ۲۷ آذرماه، سال روز شهادت شهید آیت اللّه مفتح به عنوان یکی از پیشگامان وحدت حوزه و دانشگاه است.

این شهید والامقام همواره در تحقق اندیشه بلند حضرت امام(ره) برای وحدت دو نهاد مهم حوزه و دانشگاه کوشید و به همین دلیل سال روز شهادت وی به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاری شد، اما وحدت حوزه دانشگاه چیست و این وحدت چه لزومی دارد و چه برکاتی از آن نصیب جامعه اسلامی خواهد شد، مواردی است که در خصوص آن با حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی محمودی از فعالان حوزه و مدیر حوزه علمیه امام صادق(ع) ورامین به گفتگو نشستیم.

این گفتگو در ادامه می آید:

*منظور از وحدت حوزه و دانشگاه چیست و این دو نهاد علمی در چه زمینه ای باید وحدت داشته باشند؟

وحدت حوزه و دانشگاه به این معنا است، که این ۲ نهاد باید با یکدیگر تعامل سازنده داشته باشند و در کنار یکدیگر و بازوی هم بوده و با تقویت یکدیگر به اخذ نقاط مثبت هم بپردازند و در راستای تربیت انسان و آموزش نسل جوان با یکدیگر همکاری داشته باشند.

همه علوم باید بازگشت به علم توحید کنند، همانگونه که خداوند متعال واحد بوده و همه کثرات به خداوند بازگشت خواهد کرد و ترجع الامور، همه شاخه های علوم نیز باید به خداوند بازگردد و در خدمت توحید و تربیت انسان باشد و فارغ التحصیلان حوزه و دانشگاه باید انسان های دارای علم و دانش در سطح عالی باشند و نیز مهذب بوده و اخلاق و ارزش های اسلامی را داشته باشند.

یعنی باید ۲ بال علم و دانش و تهذیب و تقوا و اخلاق اسلامی را داشته باشند، این امر نیز حاصل نمی شود مگر این که وحدت و همکاری بین حوزه و دانشگاه وجود داشته باشد.

* چرا وحدت حوزه و دانشگاه دغدغه امام، رهبری و تمام دلسوزان نظام تبدیل شده است؟

خروجی دانشگاه ها و حوزه های علمیه خود را در پست های کلیدی و حساس کشور با تصدی این پست ها توسط فارغ التحصیلان نشان می دهد، این جوانان هستند که آینده کشور را می سازند و جوان هایی که در دانشگاه ها و حوزه ها تحصیل می کنند، اگر مهذب بوده و به خوبی نیز کسب علم و دانش کرده باشند، در تصدی پست هایی که در اختیار آن ها قرار می گیرد، موفق هستند، لذا اگر بزرگان ما دغدغه وحدت حوزه و دانشگاه را دارند، به دلیل این است، که در سایه وحدت، انسان های دانشمند، خردمند و دارای علم، تقوا و تربیت پرورش یافته و با ۲ بال علم و دانش و نیز تقوا و تهذیب می توانند آینده کشور را بسازند و در واقع منافع این وحدت به کشور و سازندگی کشور خواهد رسید.

* اصولا ریشه های جدایی دو نهاد حوزه و دانشگاه در چه بوده است؟

اختلافاتی که دشمنان ما چه در گذشته و چه امروز بین حوزه و دانشگاه ایجاد می کردند، ریشه های جدایی این ۲ نهاد هستند، این دشمنان از گذشته سعی داشتند بین حوزه و دانشگاه جدایی بیاندازند، چرا که منفعت دشمنان در ایجاد اختلاف و جدایی بین حوزه و دانشگاه است، اگر بین این ۲ نهاد وحدت باشد، کشور ما رشد کرده و به اهداف حضرت امام(ره) خواهیم رسید، اما اگر تفرقه، جدایی و اختلاف باشد، قطعا آسیب خواهیم دید و مملکت آسیب می بیند و دشمنان نیز در پی همین هدف هستند.

هرکس که نغمه جدایی حوزه و دانشگاه را سر دهد و هرکس که دم از جدایی بزند، قطعا دشمن و منافق است، کار منافقین تفرقه افکنی است، بنابراین باید با هر زمینه ای که برای تفرقه و جدایی است مقابله شده و زمینه های وحدت حوزه و دانشگاه فراهم شود و باید هر عاملی که سبب تفرقه و جدایی می شود، را ابتدا شناسایی کرده و سپس با آن برخورد شود و بین طلاب و دانشجویان ارتباط صمیمی و رفت و آمد باشد و از روحانیون باسواد و خروجی های حوزه در دانشگاه ها و نیز از اساتید برجسته دانشگاه در حوزه ها استفاده شود و با حضور این افراد و برگزاری نشست های تهذیبی بین این ۲ نهاد حوزه و دانشگاه وجود داشته باشد.

منفعت دشمنان اسلام در تفرقه و جدایی است، اما «یدالله مع الجماعت» ، دست خدا با جماعت است و در روایت داریم «الجماعة رحمة والفرقة عذاب» ، یعنی هرجا که جماعت باشد، دست رحمت الهی نیز آن جا است و هرجا تفرقه و جدایی باشد، آن جا عذاب الهی است، بنابراین اگر وحدت بین حوزه و دانشگاه باشد، رحمت الهی نیز به این وحدت نازل می شود و اگر خدای ناخواسته تفرقه در کار باشد، زمینه عذاب الهی فراهم خواهد شد.