خبر استان : قدمت منطقه ورامین علاوه بر شهرستان ورامین شامل سه شهرستان پاکدشت، پیشوا و شهرستان قرچک می‌شود که به ترتیب در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۸۹ و ۱۳۹۱ از شهرستان ورامین جدا شدند.

قصد این را ندارم تا در این نوشتار به استقلال شهرهای قرچک، پیشوا انتقاد کنم بلکه بالعکس هر چه این شهرها امکانات داشته باشند باعث روحیه نشاط شهروندان می‌شود و ناخواسته منطقه ورامین آبادتر می‌شود اما می‌خواهم درد دلی دلسوزانه به دور از تخریب و سیاسی کاری و از سر عِرق به محل زندگی‌ام با همشهریان خوبم در منطقه بزرگ ورامین داشته باشم.

به‌عنوان نمونه بیاییم لحظه‌ای به وضعیت فعلی شهر کرج نگاهی بیاندازیم شهری که امروزه به‌عنوان استان البرز نام گرفته با تجمیع بخش‌های «فردیس»، «ساوجبلاغ»، «هشتگرد»، «اشتهارد‌» و «طالقان» و … به کرج بزرگ مشهور شد و رفته رفته با استقرار ادارات کل در آن در سال ۱۳۸۹ در حالی که در ۲۰ کیلو متری غرب استان تهران قرار دارد با تصویب مجلس شورای اسلامی به استان البرز تبدیل شد.

در این استان مرکز شهر برای آنها مهم نبود بلکه آنچه بیش از همه مهم و جزء مسایل مهم و استراتژیک منطقه به‌شمار می‌رفت حفظ موقعیت و جذب منابع پایدار و کارخانجات بزرگ در منطقه بود.

آنچه که در پایان این مهم نصیب مردم و شهروندان کرج و حومه شد مدیون همدلی و هم‌ز‌بانی مردم و مسئولان منطقه بود که پس از سال‌ها صبر و پیگیری به آن دست یافتند.

حال بیاییم نگاهی به موقعیت و وضعیت شهرخودمان ورامین بیاندازیم و به اصطلاح معروف کلاه خودمان را قاضی کنیم و ببینیم که با ورامین بزرگ چه کردیم؟

حرف این است که ورامین بزرگ شامل قرچک، ورامین، پیشوا و جوادآباد می‌شود و این مهم برای هیچ کس پوشیده و پنهان نیست.

اینجا اگر بحث پیشرفت و اخذ امتیاز استان جدید مطرح می‌شود صرف مصرف سیاسی و انتخاباتی نیست بلکه دلسوزان شهر کسانی که دل در گرو آبادانی شهرشان دارند به فکر جذب منابع و سرمایه برای استقرار کارخانجات و صنایع مهم برای اشتغال و پویایی و نشاط در جامعه منطقه ورامین است.

به‌عنوان نمونه خبری را که همین چند روز پیش برروی خروجی یکی از خبرگزاری‌ها دیدم تاسف خوردم در این خبر آمده بود «شهرستان ۳۰۰ هزار نفری قرچک فقط یک آمبولانس دارد» و همچنین خبرهای زیاد دیگری که نشان از تفکیک زود هنگام و عدم پیش‌بینی مسایل مهم در شهر دارد.

در شرایط عادی، بیماران این شهرستان خود را به شهرهای اطراف می‌رسانند ولی مشکل زمانی رخ می‌دهد که بیماران اورژانسی نیازمند خدمات سریع و ویژه امدادی است و این در حالی است که اورژانس این شهرستان تنها یک آمبولانس دارد.

در صورت مراجعه این آمبولانس به یکی از بیماران اورژانسی و لزوم انتقال آن به بیمارستان‌های اطراف، شهرستان قرچک از وجود آمبولانس بی‌بهره شده و در صورت بروز حادثه و یا بیماری اورژانسی امکان خدمات رسانی سریع به آن وجود ندارد و باید از آمبولانس شهرستان‌های ورامین و یا پیشوا که فاصله زیادی تا این شهرستان دارند استفاده شود که از دست رفتن زمان می‌تواند عواقب جبران ناپذیری را برای بیمار به همراه داشته باشد.

گرچه دو سال از ارتقای شهر قرچک به شهرستان می‌گذرد اما نبود زیرساخت‌های لازم در این شهر به‌ویژه فقدان بیمارستان، معضل درمان ساکنان این شهرستان ۳۰۰ هزار نفری را پیچیده‌تر کرده است.

موضوع به حدی جدی است که استاندار تهران در سفر اخیر وزیر بهداشت به منطقه ورامین و بازدید از شهرستان قرچک با انتقاد از نبود حتی یک بیمارستان در قرچک، از تلاش برای تسریع ساخت بیمارستان ۶۴ تخت خوابی دولتی این شهر خبر داده بود.

البته اگر بخواهیم نگاهی به وضعیت کنونی ورامین و پیشوا نیز بیاندازیم خیلی وضعیت بهتری ندارند بلکه این شهرها هم با مشکلات خاص خودشان دست و پنجه نرم می‌کنند.

به‌عنوان مثال کمربندی شمالی ورامین، محوری سه کیلومتری است که به‌دلیل برخوردار نبودن از استانداردهای لازم به مسیری خطرناک برای خودروهای عبوری و مسافران تبدیل شده است.

نداشتن دوربرگردان‌های استاندارد، تاریکی مطلق جاده در شب و نیمه کاره ماندن دوربرگردان زیرگذر این مسیر از جمله عواملی است که باعث شده در این محور همواره شاهد بروز تصادفات متعدد منجر به جرح و فوت باشیم.
رئیس پلیس راهور شرق استان تهران در این باره به یکی از خبرنگاران گفت: مسیر دسترسی شهرستان پاکدشت، روستاهای جعفرآباد اخوان، کاظم‌آباد، عسکر آباد، سرگل و گلعباس و یوسف رضا از کمربندی شمالی ورامین منشعب می‌شود و این امر باعث شده تا در بسیاری از موارد عدم رعایت حق تقدم حوادث متعددی را در آن به وجود آورد.
علیرضا همیانی بیان داشت: تاریکی مطلق این مسیر از دیگر مشکلات و معضلات موجود در کمربندی شمالی ورامین است و باعث می‌شود دید افقی رانندگان در شب کاهش یافته و باعث بروز تصادف میان آن‌ها و عابرینی شود که برای رسیدن به جاده‌های روستایی مجبورند از عرض این محور عبور کنند.

پس از جدا شدن شهرستان پیشوا از ورامین، برخی روستاهای این دو شهرستان به صورت نامتوازن به شهرستان دیگر انتقال پیدا کردند که این مسأله دردسرهای بسیاری را برای مردم به وجود آورد.
در دولت نهم و دهم تغییرات عمده در تقسیمات کشوری صورت گرفت و بدین ترتیب در زمان دولت قبلی، بسیاری از مناطق کشور به شهر و شهرستان ارتقا پیدا کردند که در این میان شهرستان پیشوا نیز از این قاعده مستثنی نبود.

امام جمعه موقت ورامین در خطبه‌های نماز جمعه ۵ اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ با اشاره به مشکلات ایجاد شده در تقسیمات شهری بین دو شهرستان ورامین و پیشوا اظهار داشت: یک نکته که در مورد شوراها ضروری به نظر می‌رسد مساله حریم شهری ورامین است، متاسفانه در تقسیماتی که اتفاق افتاد حریم شهری ورامین با مشکلات جدی و فراوانی مواجه شد و از شورای اسلامی شهر انتظار می‌رود با پیگیری این مشکلات را اصلاح کند.
حجت‌الاسلام سید محسن محمودی در ششم اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ در جلسه شورای عالی استان تهران با انتقاد از روند تقسیم‌بندی حریم شهری بیان داشت: اردیبهشت ماه سال ۹۰ فرمانداری ویژه ورامین مصوب شد و در حال حاضر سومین سالگرد تصویب آن است اما هنوز ابلاغ نشده است، حقیقتا حریم شهری شهروندان ورامینی را آزار می‌دهد و باید در ارتقا شهری، همه جوانب رعایت شود.

این‌ها گوشه‌ای از مطالبی بود که خبر از یک تصمیم عجولانه و شتابزده می‌دهد و این نکته مهم را عیان می‌کند که اگر این تقسیمات به ظاهر مفید صورت نمی‌گرفت وضعیت شهرستان‌های قرچک، ورامین و پیشوا خیلی بهتر بود.

مطلب دیگر که در این تقسیم‌بندی شهرها صورت گرفت عدم تقسیم متوازن و هماهنگ سرمایه‌های موجود در منطقه بود که به عنوان مثال می‌توان به دانشگاه بزرگ آزاد اسلامی پیشوا اشاره کرد.

حسن خوانساریان